Günlük No: 12

'Tanış'tık. Ben diyeyim dört gün, siz deyin dört asır; üstünden hayli vakit geçti.
Sonra bir gün, siyah-beyaz bir kalabalığın içerisinde denk geldim ona. Elbette tanımadı beni.
Ama ben...


Yarı gururlu, yarı utangaç tebessümünü tereddüt etmeden seçebilmiş olmama hayret ettim evvela.
Çok değil birkaç dakika sonra içimi huzurla karışık bir mutluluk kapladı. Yeni bir şey öğrenmenin mutluluğu ve bazı şeylerin hiç değişmediğini görmenin huzuru. Başkasından dinleyerek tanımanın, görerek bilmekten daha kuvvetli olduğunu anladım o gün. Ve şükrettim. İyi ki büyütüyorsun beni soldan ikinci çocuk. Senin sayende öğreniyorum ben de kendimi.